بیگانه هراسی در سویدن و چالش های مهاجرت!

 

دکتر حمید هامی، تحصیل یافتة دانشگاه کابل و دانشگاه ویستمنستر لندن، اعتماد نامه اش را به حیث سفیر افغانستان در 20 مارچ 2014 به اعلیحضرت پادشاه سوید تقدیم کرد.

                                                         نویسنده: آمازون رضایی  

 

نظرسنجی که توسط دانشگاه یوتبوری در سال 2012 انجام شده بود، نشان می‌دهد که مردم سوئد مخالفت بیشتری با مهاجرت و پناهنده ‌پذیری داشته اند و این مخالفت در سال 2013 تشدید شده است. بررسی نتایج نظر سنجی نشان میدهد که ٤٥ درصد مردم، خواستار کاهش تعداد مهاجران هستند.

این میزان چهار درصد بیشتر از سال ٢٠١١ بوده است و اما ناگفته نماند که در مقایسه با سال ١٩٩٢ که ٦٥ درصد مردم خواستار کاهش تعداد مهاجران بودند، با گذشت زمان دید مثبت‌تری نسبت به خارجیان در میان مردم سوئد دیده می‌شود.

در همین حال بنیاد اکسپو، که یک بنیاد پژوهشی در سویدن است، بر روی افکار نژادپرستی و خارجی‌ستیزی در سوئد تحقیق می‌کند، این بنیاد با بررسی امار تمامی فعالیت های مربوط به این قضیه،  به این نتیجه رسیده است که در سال ٢٠١٢، گروه‌های تندروی نژادپرست، ٤٢ درصد به فعالیت‌های خود افزوده‌اند و در سال ۲۰۱۴ فیصدی این آمار به بالاترین حد خود رسیده است.

در این اواخر گزارش هایی مبنی بر اینکه دولت سویدن سیاست مهاجر پذیری را مرور میکند، و افزایش روند مهاجرت از کشورهای عربی مانند سوریه، عراق و مصر نگرانی هایی مبنی بر تاثیر منفی این مهاجرتها  در رد دوسیه های پناهندگی مهاجران کشورهای دیگر از جمله افغانستان ایجاد کرده است.

این درحالیست که آمارها نشان میدهد که هنوز هم بیشترین تعداد پناهندگان افغانستانی به  کشور های اروپایی سرازیر و با چالش های بیگانه هراسی عمومی و افکار ضد مهاجر پذیری روبرو میشوند. در اکثر کشور های غربی مهاجرین افغانستان دچار بلا تکلیفی شده و دوسیه های مهاجرت آنها بخوبی پیش نمیرود و در نهایت آسیب های زیانباری را متقبل میشوند.

سازمان ملل متحد دلیل عمده مهاجرت مردم افغانستان را بی ثباتی اقتصادی و اجتماعی، جنگها و منازعات داخلی  که در افغانستان  وجود دارد میداند.

 مهاجرت های غیرقانونی و خلاف اصول از  افغانستان به یک میکانیزم بقا زندگی مبدل شده است. در حال حاضر سه میلیون افغانستانی در خارج از افغانستان زندگی می کنند که ۷۵ در صدشان در ایران و پاکستان مقیم اند.

وزارت امور مهاجرین و عودت کنندگان می گوید: از میان 50 هزار درخواست مهاجران افغان، دوسیه های بیش از 10 هزار آن در کشورهای اروپای شمالی رد شده اند. 

افغانستان در اواخر ۲۰۱۳ سفارتش را در پایتخت سویدن افتتاح کرد. دکتر حمید هامی، تحصیل یافتة دانشگاه کابل و دانشگاه ویستمنستر لندن، اعتماد نامه اش را به حیث سفیر افغانستان در 20 مارچ 2014 به اعلیحضرت پادشاه سوید تقدیم کرد. با گشایش بخش قونسلی این سفارت، افغان های مقیم سویدن از سفر های طولانی برای مراجعه به سفارت افغانستان در اسلو که تا آن وقت امور مربوط به ناروی، دنمارک، فنلند، آیسلند و سوید را به پیش می برد، بی نیاز شدند. در این راستا مصاحبه ای با محترم، دکتر حمید هامی سفیر افغانستان در سوید ترتیب داده و از او بیشترینه در مورد مسائل و خدمات قونسلی که سفارت افغانستان برای شهروندان افغان مقیم سوید ارائه می دهد، پرسیده ایم.

آقای هامی در خصوص تسهیلاتی که بخش قونسلی سفارت به شهروندان افغانستان ارایه میدهد میگوید: تمام خدمات قونسلی به شمول توزیع پاسپورت، تمدید مدت اعتبار پاسپورت، صدور وکالتنامه، صدور تصادیق و وثایق، تایید و ثبت اسناد مراجعین محترم در کمترین فرصت ممکنه صورت می گیرد. در مدت کمتر از یکسال بخش قونسلی سفارت در پهلوی سایر امور، خدماتی به شمول توزیع 2500 پاسپورت، بیشتر از 1000 بار تمدید مدت اعتبار پاسپورت و صدور بیشتر از 400 برگه تصادیق اسناد و صدور وثایق مختلف را نجام داده است.  

او نگرانی های ناشی از همکاری دولت افغانستان در بازگشت اجباری پناهندگان افغانستان را کاملا رد کرده و میگوید مسائل مربوط به رد یا پذیرش تقاضا های اقامت هر فرد بدون درنظرداشت تابعیت، به ادارة مهاجرت و به محاکم مهاجرتی ارتباط دارد و سفارت ها طبیعتاً دخالتی در این موارد ندارند.

آقای هامی با رد ناآگاهی مسئولین امور از بازگشت پناهجویانی که پس از رد تقاضای اقامت به افغانستان بازگردانده می شود، می افزاید: همیشه لست مفصل این ها توسط مراجع کشور سوید چه در کابل و چه در این جا در اختیار ادارات مربوط افغانستان قرار داده می شود.

ایشان ادعای یکی از مصاحبه شونده ها در تلویزیون آشنا مبنی بر بی اطلاعی ادارات افغانستان تا آخرین روز بازگشت شهروندانش را رد کرده و گفت که ادعای مطروحه در آن مصاحبه کاملاً نادرست و بی مورد است. همیشه وزارت مهاجرین و عودت کننده ها و پلیس سرحدی از پیش در جریان قرار داده می شوند تا خدمات لازم را به بازگشت کننده ها در هنگام ورود به میدان هوایی کشور ارائه دهند. حد اقل ما در چنین مواردی همیشه با ادارات ذیربط در داخل کشور نامه نگاری و تبادل معلومات داشته ایم. بخش قونسلی ما بدون تفاوت این که چه کسی در کدام شهر در انتظار بازگشت است، پیوسته از آنان بازدید به عمل آورده و خدماتی را که لازم بوده در اختیار شان گذاشته است.

برای توضیح بیشتر، آقای هامی به پرونده احمد ولی که اخیراً در بازداشتگاه فِلن، انتظار بازگشت به افغانستان را می کشید، اشاره کرده می گوید:

پرونده ى محترم احمد ولى كه در سه نوبت پاسخ منفى مبنى بر اقامت دريافت كرده و دختر ١٢ ساله او ماريا كه از سه سال به اين سو به عنوان كودكِ تنها در سويدن اقامت دارد، توجه زيادى را جلب كرده و رسانه های سویدی و افغانی آن را وسیعاً بازتاب دادند. پیش از آن که رسانه ها به این موارد بپردازند، ما نه تنها از احمد ولی که از همه بازداشتی هایی که انتظار برگشت به افغانستان را داشتند در بازداشتگاه فِلن و مارشتا، در چندین مرتبه بازدید به عمل آورده بودیم. ولی طبیعتاً به دلیل محرمیت مصاحبه های ما با بازداشتی ها از رسانه ای ساختن بازدید ها جلوگیری می کنیم؛ مگر این که خود شان این گونه اطلاعات را به رسانه ها بدهند که احمد ولی و میرویس رحیمی خود با رسانه ها و مخصوصاً با رادیوی سوید در چند مرتبه صحبت کردند.

آقای هامی در پاسخ به توقع عده ای از پناهندگان که بعد از سه جواب رد به پرونده مهاجرتشان، توقع همکاری و دفاع از حقوق شان از سفارت را دارند، میگوید:  بیایید به این موضوع از دو دیدگاه قانونی و عاطفی نگاه کنیم. از دید قانونی، رسیدگی به پرنده های تقاضای اقامت ربطی به قونسلی ها ندارد. درست است که دفاع از حقوق شهروندان یکی از وظایف قونسلی ها است، اما در امور قونسلی، حقوق شهروند تعریف مشخص و محدودة مشخص خود را دارد. چنان حقی باید بر مبنای قوانین کشور مقیم، قابل تعریف و شناسایی بوده و ضایع شدنش هم بر مبنای قوانین کشور مقیم ثابت باشد. متأسفانه برخی افراد حتا در مصاحبه با رسانه ها، با درک سطحی از حقوق قونسلی و طرح چنین مسائل، می خواهند تا خود را به نحوی نسبت به سرنوشت عده ای، دلسوز جلوه دهند. در حالی که طرح چنین مسائل و پیوند دادن رد و یا پذیرش تقاضا های اقامت با امور قونسلی، از ابتدا و از تهداب نادرست و غیر مرتبط است.

از نقطه نظر عاطفی، ما افغان ها در بیشتر از سه دهة اخیر هر کدام بدون استثنا یا مهاجر بوده ایم و یا هم از بیجا شده گان داخلی و به نحوی متأثر از شرایط جنگی. بنابراین هر کدام ما درک دقیق از این مشکلات داریم و در چنین واقعاتی روح و روان ما نیز جریحه دار می شود. مثلاً در همین اخراج های اخیر که در اواسط دسمبر صورت گرفت، میرویس رحیمی پدری که کودک بیست روزه در سویدن دارد اخراج شد. در آخرین روز اقامت همان گروهِ بازداشتی ها، رادیوی سوید به نقل از سخنگوی ادارة مهاجرت سوید در خصوص آن پرونده گفت که اگر میرویس رحیمی پاسپورت گرفته و برای کودکش تقاضای اقامت کند، این شانس را دارد تا تقاضای اقامت خود را نیز مطرح نماید. میرویس رحیمی از قبل پاسپورتی داشت که در سال های پیش از سفارت ما در اسلو صادر شده بود، ولی آن گاه که از ما خواست تا برایش پاسپورتی جدید داده شود، بخش قونسلی سفارت در ظرف دو تا سه ساعت، اسناد او را بررسی کرد و به اعتبار پاسپورت قبلی، سند جدید صادر و در بازداشتگاه برایش تسلیم داد. اما چون دیر اقدام کرده بود بازگشت داده شد. چنین قضایایی هر انسانی را متأثر و اندوهگین می سازد. اما با وجود متأثر شدن از چنین قضایایی، وجداناً راحت هستیم، زیرا در انجام دادن مسئولیت های خود در محدودة قوانین و اصول، هرگز کوتاهی نکرده ایم.

آقای هامی درباره تاثیر مثبت نشان دادن وضعیت افغانستان از طرف مسؤلین دولتی افغانستان بر قبولی و رد درخواست پناهندگی مردم در سالهای اخیر میگوید: این انکار ناپذیر است که افغانستان روز به روز مراحل رشد، توسعه و انکشاف را طی می کند. وجود مشکلات امنیتی در برخی نقاط کشور را نمی توان انکار کرد. به اساس آماری که به نشر رسیده، در یازده ماه سال 2014 شمار قربانیان افغانستان به ۹۶۱۷ نفر شامل ۳۱۸۸ کشته و ۶۴۲۹ زخمی می رسد. تلفات زنان و کودکان به ترتیب 33 و12درصد افزایش داشته و تروریستان مسئول 75درصد این حملات هستند. با آن که حملات انتحاری، بمب گذاری های کنار جاده و حملات تروریستی هنوز هم تهدیدی عمده به حساب می آید، اما توانایی های پولیس و اردوی ملی در مقابله با تهدیدات نیز غیر قابل انکار است. در عرصه های دیگر زندگی نیز پیشرفت های قابل ملاحظه رخ داده است.  تعداد 2 میلیون دانش آموز از سال ۲۰۰۳  با درصد بسیار پایین دختران، حالا در 2014 به حدود یازده و نیم میلیون با حدود 41درصد دختران افزایش یافته، زنان نقش چشمگیری در زندگی اجتماعی داشته، ۲۷ درصد پارلمان افغانستان، 8 عضو شورای عالی صلح، سه عضو کابینه، تعداد چشمگیری از منسوبین پولیس و اردوی ملی و به همین گونه درصد قابل توجهی از کارمندان خدمات ملکی و محصلان دانشگاه ها را زنان تشکیل میدهند. اخیراً رئیس جمهوری افغانستان تصمیم گرفته است تا یکی از اعضای ستره محکمه یا دادگاه عالی افغانستان نیز یک خانم باشد. دستاوردهای متعددی دیگر نیز در همه عرصه ها وجود دارد. در دنیای امروز با پیشرفت در عرصة تکنولوژی و رسانه ها، این امکان فراهم آمده که اخبار به بسیار زودی همه گیر شود؛ خبرِ حوادث چه مثبت و چه ناگوار به محض وقوع، از یک سر تا آن سر دیگر جهان می رسد. از سویی دیگر، اداراتی که وضعیت عمومی کشور ها و تأثیر آن بر تقاضا های اقامت را ارزیابی می کنند، به معلومات ارائه شده در یکی دو مصاحبه اتکا نکرده و منابع مختلف معلوماتی را در اختیار می داشته باشند. در مواردی حتا خود به کشور های مختلف سفر کرده و گزارش چشمدید از وضعیت عمومی ترتیب می دهند. 

آقای هامی وضعیت امنیتی افغانستان را قناعت بخش و رو به بهبود می بیند این درحالی است که مردم مخصوصا کسانی که در اروپا پناهنده هستند با دیدگاه  ایشان مخالفند. این افراد وضعیت را نا امن و بحرانی میدانند در حالیکه آقای هامی میگوید، حوادثی گاه گاهی رخ میدهد اما نا امنی به هیچ صورت حاکم نیست! دشمنان مردم افغانستان به حملات انتحاری و حملات دزدانه دست می زنند.  گزافه گویی های آنان در رابطه به ایجاد چالش های امنیتی پس از خروج نیروهای بین المللی از افغانستان، توانایی شان را تحت سوال برده است، در پی همین ناکامی ها، آن ها با حمله به اهداف ملکی می خواهند تبلیغات در رابطه به موجودیت خود را حفظ کنند.

آقای هامی ارقام رسمی پذیرش و رد مهاجرین کشور ها در سال 2014 در سوید  تا پایان ماه اکتبر- را ارائه داده و می افزاید: طبق آمار ادارة مهاجرت، سوریه با بالاترین میزان پذیرش پناهندگی ۹۰ درصد، افراد بی وطن در درجة دوم با حدود بیشتر از80درصد، و افغانستان با میزان ۷۴ درصد پذیرش قضایای اقامت در درجة سوم و بلند تر از سومالیا با 36 درصد پذیرش و عراق با 29درصد قرار دارد. پس دیده می شود که وضعیت عمومی کشورها یگانه عامل موثر بر میزان پذیرش و رد تقاضا های اقامت نبوده است.

آقای حمید هامی در جواب خبرنگار سایت حقوق بشر در افغانستان مبنی بر اینکه، دولت سویدن به پلیس میدان هوایی کابل برای پذیرش افراد اخراج شده از سوید پول می پردازد گفت: متاسفانه برخی افراد در مصاحبه های شان با رسانه ها در خصوص قضایای اخراج پناه جویان، در پهلوی چند سخن درست و به جا، بعضاً ادعا های بی پایه را نیز مطرح می کنند. ارائة آمار، ارقام، دلایل و استدلال مستند از ضروریات مصاحبه ها در چنین موارد است، اما در بیشترین مصاحبه های آنان، این موارد رعایت نمی شود و با اندک دقت می توان دریافت که فقط چند ادعا و تصور را مطرح می کنند. مثلاً آنان ادعا می کنند که بخش قونسلی سفارت از مسائل مربوط به بازداشتی ها در جریان نیست، اما روز بعد فردی از باداشتگاه مصاحبه کرده و می گوید که مسئولین بخش قونسلی در دو سه مرتبه از او بازدید کرده اند. تعدادی از همین افراد، کمبود اسناد هویتی و یا عدم شناسایی آن از جانب مراجع سویدی را دلیل رد تقاضا های اقامت می دانند، در حالی که چنین نیست. نتایج مصاحبه های حضوری با تک تک بازداشتی هایی که با اخراج مواجه بوده اند، نشان می دهد که کمبود اسناد هویتی یا عدم شناسایی آن از جانب مراجع تصمیم گیرنده، تأثیری بر پرونده ها نداشته است. متأسفانه چنین مصاحبه هایی مملو از ادعا و ارائة معلومات نادرست، سبب ایجاد تشویش و نگرانی هایی در بین مردم شده است. ادعای پرداخت پول به پولیس سرحدی افغانستان در رابطه به اخراج ها، یکی از همین ادعا های میان خالی است.

برخی ها خاموشی پلیس سرحدی افغانستان و پذیرفتن بدون چون و چرای بازگشتی ها را انتقاد کرده و آن را دلیل اخراج می دانند. آقای هامی میگوید که افغانستان سرزمین همین مردم است و هیچ کس حق و صلاحیت ندارد تا مانع ورود یک افغان به کشورش شود. قانون اساسی افغانستان حکم می کند که هیچ افغانی به هیچ عنوان سلب تابعیت نمیشود، مگر اینکه خودش در صورت نیاز برای پذیرش تابعیت کشور ثانی تقاضای ترک تابعیت کند. لازمة تابعیت، داشتن حق بی چون و چرای اقامت در کشور است. آقای هامی تاکید میکند که  تمام روند رد و یا پذیرش تقاضای اقامت در سوید تکمیل میشود و چنین نیست که افراد به فردای رد تقاضای اقامت اخراج شوند. تعدادی از آنان مدت درازی پس از دریافت آخرین جواب رد، در این جا می مانند. کمترین زمانی را که در بررسی های ما شاهد بوده ایم  مدت زمان دو تا سه سال اقامت بعد از دریافت آخرین جواب منفی بوده است. پس ضرورت و نیاز پرداختن پول به پلیس سرحدی افغانستان، چیست؟ این یک ادعای کاملاً بی پایه و بی اساس است.

از جانبی دیگر، سویدن یگانه کشوری نیست که به اخراج آنانی که تقاضای اقامت شان پذیرفته نشده، اقدام می کند. تقریباً تمام کشور های اروپایی و حتا در مواردی به مقیاس بلندتر چنین می کنند. در 27 جنوری 2014 گزارش شد که ناروی در 2013 حدود 5198 پناه جو را اخراج کرده که اتباع نایجریا، عراق، افغانستان و مراکش و برخی کشور های دیگر شامل آن بودند. فکر می کنم 136 افغان در آن سال از ناروی اخراج شدند. در سویدن هم چنین است. تنها افغان ها پس از رد سه مرتبه یی تقاضا ها اخراج نمی شوند. در یازده ماه اول 2014 حدود 74هزار نفر، تقریباً از هر کشور دنیا درخواست اقامت در سویدن کرده اند، در حالی که میزان پذیرش عمومی به حدود 60درصد می رسد، طبیعی است که 40درصد این رقم با تصمیم به اخراج مواجه است.

چندی قبل تعدادی افرادی  که جواب رد پناهندگی گرفته بودند بعد از اخذ پاسپورت افغانستانی، جهت تثبیت هویت و  به امید تأثیر مثبت پاسپورت در قضیه پناهندگی شان، سریعا با همان پاسپورتها به افغانستان بازگشت داده شدند.  آقای هامی در این باره میگوید: چنین مواردی را برنخورده و آن را ممکن نمی داند. این گونه موارد باید به صورت مستند مطرح شود که مثلاً کی، چه زمانی و در کجا؟ ما برای هیچ کسی بدون تقاضای کتبی خودش پاسپورت صادر نمیکنیم و مخصوصاً در رابطه به بازگشتی ها تنها به کسانی که داوطلبانه و به میل خود به ما مراجعه میکنند پس از طی مراحل قانونی، پاسپورت میدهیم. بازگشت داوطلبانه همان گونه که گفته شد، مورد حمایت ما است و هر گونه سهولت را نیز برای بازگشت داوطلبانة افراد فراهم می کنیم. آنانی که داوطلبانه بازگشت می کنند از مسیری جداگانه و با پرواز های معمول خطوط هوایی سفر می کنند و نیاز به پاسپورت دارند.

حمید هامی تاکید میکند که در صورتیکه بازگشت داوطلبانه باشد سفارت سهولت ها و کمک هایی نظیر صدور اسناد را به منظور سهل ساختن روند بازگشت، ارایه میکند. اما کمک های مالی در داخل کشور توسط وزارت عودت و مهاجرین ارایه می گردد. وی میگوید: بازگشت اجباری همچنان که مورد تایید هیچ کشوری دیگر نمیباشد طرف تایید افغانستان نیز نیست. بر اساس موافقتنامه های دو و چند جانبه، بازگشت داوطلبانة، آبرومند و باثبات مهاجرین افغان طرف حمایت کامل قرار دارد. اما این نکته را هم باید روشن کرد که بحث اقامت غیر قانونی و اخراج اجباری نباید با همدیگر مغالطه شود. قوانین کشورها در محدودة جغرافیایی خود شان، پیوسته قابل احترام بوده و باید رعایت شود.  

سفیر افغانستان در خصوص فرصت های شغلی برای عودت کنندگان میگوید: دولت به همه کسانی که داوطلبانه برمیگردند خوش آمد میگوید و همانطور که سایر هم میهنان ما در کشور زندگی میکنند و مطابق توانایی ها و استعداد شان در بخش های مختلف کار میکنند، این افراد هم در جامعه شان با آغوش باز پذیرفته می شوند. این گفتة من باری با رادیوی سوید، تعبیر نادرست شده و تبصره هایی صورت گرفت که گویا برای همه کار می دهیم و باید به کشور برگردند. حال آن که ما در مورد کسانی صحبت می کنیم که به کشور خود عودت می کنند و باید از ارائة خدمات مستفید شوند. دولت به صورت کل و به خصوص وزارت مهاجرین و عودت کننده ها مکلفیت دارد تا زمینة زندگی آبرومند و با ثبات برای آنان را فراهم کند.

اداره مهاجرت بیان میکند که گذرنامه ها و تذکره هایی  که بعد از سال ۱۹۹۲ در افغانستان صادر شده اند بسیار ساده بوده و مسایل امنیتی در ان در نظر گرفته نشده و لذا آن را منحیث سند تثبیت کنندة هویت نمی پذیرد. این موضوع افغان های مقیم سوید را با مشکلاتی رو به رو کرده است. در خصوص مراحل تصدیق هویت آقای هامی میگوید:

ادارة مهاجرت این تصمیم را در 2006 زمانی که افغانستان در سوید سفارت نداشت، اتخاذ کرده است. در متنی که در ویب سایت رسمی ادارة مهاجرت وجود دارد، از سفارت افغانستان در اسلو یاد شده است. طبیعتاً پس از افتتاح سفارت افغانستان در سوید، طرف ادارة مهاجرت در چنین موارد همین سفارت است. چنین بحثی از نخستین روز های افتتاح سفارت با ادارة مهاجرت و وزارت عدلیه سوید در جریان بوده است. یکی از نخستین ملاقات های من در ابتدای ورود به سوید با مسئولین وزارت عدلیه صورت گرفت. از همان هنگام تا حال در چند تماس با ادارة مهاجرت سوید، این بحث دنبال شده است. البته افغانستان يگانه كشور در لست متذكره نبوده و برخى كشور هاى ديگر مانند عراق، اریتریا و سومالیا نيز در آن شامل اند. باید روشن ساخته شود که تثبیت هویتی که در آن متن آمده، بیشتر در مرحلة اخذ شهروندی سوید مطرح است و ادارة مهاجرت، پاسپورت را به تنهایی تثبیت کنندة کامل هویت نمی داند. یعنی هر فرد حامل این پاسپورت ها می تواند بدون کدام مانع به و از سوید سفر کند؛ اما وقتی تقاضای کسب شهروندی را مطرح می کند، یا باید اسناد اصولی تثبیت هویت ارائه دهد و یا هم به عوض پنج سال، هشت سال را سپری کند. پس از يك سلسله تماس ها و نشست ها با مسئولين محترم اداره مهاجرت که در چند ماه پسین صورت گرفت، اخيراً آن اداره طی یک نامه ى رسمى دو موردی را كه از جانب سفارت مطرح شده و مى تواند در صورت نياز به تثبيت هويت مدنظر باشد، تذكر داده است. به اساس این طرح، تذکره هایی که بدون توجه به سال صدور، به تایید ادارة ثبت احوال نفوس، وزارت داخله، وزارت عدلیه و ریاست امور قونسلی وزارت خارجه در کابل برسد، پس از تصدیق بخش قونسلی سفارت از اصلیت اسناد می تواند به ادارة مهاجرت به منظور تثبیت هویت ارائه گردد.  

پس از صحبت با سفیر افغانستان در سوید، هنوز هم به حیث یک خبرنگار به سرگردانی پناهندگان افغانستان می اندیشم.  سازمان مللل متحد، عوامل مختلف از جمله ناامنی، فشار بر اقلیت ها و تهدید آنها، خشونت علیه زنان، فساد گسترده اداری، نبود زمینه های اشتغال و شرایط بهتر زندگی در افغانستان را از دلایل افزایش مهاجرت از افغانستان میداند. سالانه هزاران افغانستانی مجبور به ترک کشور شده و با تحمل مشکلات فراوان تلاش می ورزند تا خود را به شکل انفرادی یا بهمراه خانواده های شان به کشور های اروپایی برسانند.

آمارهای اخیر این سازمان نشان می دهد که از هر چهار مهاجر در کشور های خارجی، یک تن آنان افغانستانی است که بسیاری از این مردم در جریان مسافرت از طریق راه های قاچاقی با مشکلات گوناگون و غیر انسانی مواجه می شوند. بعنوان مثال چندین کشتی مهاجرانی که در آب های یونان و یا  آسترالیا غرق شده اند، شامل صدها مهاجر افغانستانی بوده است.

کمیشنری سازمان ملل متحد در امور پناهندگان می گوید که طی یازده سال اخیر ۵.۸  میلیون مهاجر افغانستانی از کشور های مختلف به افغانستان برگشته اند اما هنوز هم حدود سه میلیون افغانستانی در خارج از کشور در مهاجرت بسر می برند.

خروج سربازان خارجی و نبود یک آینده روشن در افغانستان پس از سال 2014 میلادی مردم را نگران و سر در گم ساخته و همین مساله سبب شده تا بسیاری از خانواده ها کشور را ترک گویند.