هنگامی که ۲۴ بهمن ماه، خبر بازداشت محمد پورعبدالله، دانشجوی رشته‌ی مهندسی شیمی دانشگاه تهران را شنیدیم؛ این تعرض به جنبش دانشجویی به هیچ وجه خبر تازه‌ای برای ما نبود. همان روز در اصفهان دو دانشجوی دیگر از دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب، علیرضا داوودی و بهمن خدادادی بازداشت و ربوده شدند. پیشتر از این یونس میرحسینی و همسر او در شیراز بازداشت شدند. و نیز چهار تن از دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک روانه‌ی زندان اوین شدند
در چند سال اخیر با عروج دوباره ی جنبش‌های اجتماعی شاهد سرکوب آنها در جهت تحکیم پایه‌های مستبدانه‌ی نظام سرمایه بوده ایم؛ و این سرکوب هیچ کدام از فعالین دانشجویی، کارگران و زنان را بی‌نصیب نگذاشته است. قریب سی سال است که آزادی را تنها از گلوی فشرده‌ی هزاران انسان به گور سپرده به نجوا شنیده‌ایم
پیشینه‌ی این سرکوب همه جانبه به دستگیری بیش از ۶۰ تن از دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب در تهران و مازندران در زمستان ۸۶، چهار تن در تبریز و شش تن در مشهد در بهار ۸۷، و متعاقب با آن دستگیری ۶ تن از دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب در اصفهان باز می‌گردد
جمهوری اسلامی در سی سال گذشته
ماهیت تغییر ناپذیر خود را نشان داده است؛ و هر بار با برگزاری نمایشِ اصلاحات سعی در منحرف ساختن جنبش های اجتماعی و خواستهای بر حق مردم داشته است. اینبار نه چهره ی خندان این اصلاح طلب و نه چهره ی خشن آن اصول‌گرا هیچکدام توانایی سرکوب مردم جان به لب رسیده را ندارد. دستگیری های اخیر به فاصله ی چند ماه مانده به انتخابات نشان می دهد که رژیم سعی در ساکت کردن هرگونه اعتراضی دارد تا انتخابات همیشه نمایشی‌اش را اینبار نمایشی‌تر از همیشه برگزار کند. دولت اعتقاد دارد که ایران آزادترین کشور دنیاست، ما هم می گوئیم آری، اما آزادی برای که؟ آزادی کدام طبقه؟ آزادی سرمایه داران و رانت خوارهای نوکیسه؟ یا آزادی کارگران و معلمان و زنان و دانشجویان؟ آری ایران آزادترین کشور است برای آنان که آزادی مردم را سلب کرده اند. ما در دل این خفقان آزادی خود را فریاد می زنیم و یقین داریم که آن را روزی بدست خواهیم آورد
دوستان! اولین وظیفه ی هر آزادی خواهی آن است که بیش از هر چیز آزادی دوستان در بندش را فریاد کند. از شما می‌خواهیم جای خالی رفقای خود را در کلاسهای درس احساس کنید و این احساس را با دستان به هم گره خورده‌ی خود به اتحاد و همبستگی برای آزادی دانشجویان در بند تبدیل کنید
دوستان! هر سکوتی از جانب ما، به بلندتر شدن عربده ی دزدانِ آزادی مردم کمک می کند. ما باید بدانیم که با فریادِ آزادی دوستانمان در واقع آزادی خودمان را فریاد زده ایم
ما دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب اعلام می کنیم که رفقایمان باید فوراً آزاد شوند و تا آن روز از هر وسیله ای برای رساندن صدای اعتراض خود استفاده خواهیم کرد
زنده باد آزادی
زنده باد برابری دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب سراسر ایران / سوم اسفند
در چند سال اخیر با عروج دوباره ی جنبش‌های اجتماعی شاهد سرکوب آنها در جهت تحکیم پایه‌های مستبدانه‌ی نظام سرمایه بوده ایم؛ و این سرکوب هیچ کدام از فعالین دانشجویی، کارگران و زنان را بی‌نصیب نگذاشته است. قریب سی سال است که آزادی را تنها از گلوی فشرده‌ی هزاران انسان به گور سپرده به نجوا شنیده‌ایم
پیشینه‌ی این سرکوب همه جانبه به دستگیری بیش از ۶۰ تن از دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب در تهران و مازندران در زمستان ۸۶، چهار تن در تبریز و شش تن در مشهد در بهار ۸۷، و متعاقب با آن دستگیری ۶ تن از دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب در اصفهان باز می‌گردد
جمهوری اسلامی در سی سال گذشته
ماهیت تغییر ناپذیر خود را نشان داده است؛ و هر بار با برگزاری نمایشِ اصلاحات سعی در منحرف ساختن جنبش های اجتماعی و خواستهای بر حق مردم داشته است. اینبار نه چهره ی خندان این اصلاح طلب و نه چهره ی خشن آن اصول‌گرا هیچکدام توانایی سرکوب مردم جان به لب رسیده را ندارد. دستگیری های اخیر به فاصله ی چند ماه مانده به انتخابات نشان می دهد که رژیم سعی در ساکت کردن هرگونه اعتراضی دارد تا انتخابات همیشه نمایشی‌اش را اینبار نمایشی‌تر از همیشه برگزار کند. دولت اعتقاد دارد که ایران آزادترین کشور دنیاست، ما هم می گوئیم آری، اما آزادی برای که؟ آزادی کدام طبقه؟ آزادی سرمایه داران و رانت خوارهای نوکیسه؟ یا آزادی کارگران و معلمان و زنان و دانشجویان؟ آری ایران آزادترین کشور است برای آنان که آزادی مردم را سلب کرده اند. ما در دل این خفقان آزادی خود را فریاد می زنیم و یقین داریم که آن را روزی بدست خواهیم آورد
دوستان! اولین وظیفه ی هر آزادی خواهی آن است که بیش از هر چیز آزادی دوستان در بندش را فریاد کند. از شما می‌خواهیم جای خالی رفقای خود را در کلاسهای درس احساس کنید و این احساس را با دستان به هم گره خورده‌ی خود به اتحاد و همبستگی برای آزادی دانشجویان در بند تبدیل کنید
دوستان! هر سکوتی از جانب ما، به بلندتر شدن عربده ی دزدانِ آزادی مردم کمک می کند. ما باید بدانیم که با فریادِ آزادی دوستانمان در واقع آزادی خودمان را فریاد زده ایم
ما دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب اعلام می کنیم که رفقایمان باید فوراً آزاد شوند و تا آن روز از هر وسیله ای برای رساندن صدای اعتراض خود استفاده خواهیم کرد
زنده باد آزادی
زنده باد برابری دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب سراسر ایران / سوم اسفند
