۱۲.۰۸.۱۳۸۷

دستگیری بیش از ۷۰ نفر از دانشجویان در ایران که ۳۰ تن ازآنها دختر هستند

هنگامی که ۲۴ بهمن ماه، خبر بازداشت محمد پورعبدالله، دانشجوی رشته‌ی مهندسی شیمی دانشگاه تهران را شنیدیم؛ این تعرض به جنبش دانشجویی به هیچ وجه خبر تازه‌ای برای ما نبود. همان روز در اصفهان دو دانشجوی دیگر از دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب، علیرضا داوودی و بهمن خدادادی بازداشت و ربوده شدند. پیشتر از این یونس میرحسینی و همسر او در شیراز بازداشت شدند. و نیز چهار تن از دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک روانه‌ی زندان اوین شدند
در چند سال اخیر با عروج دوباره ی جنبش‌های اجتماعی شاهد سرکوب آنها در جهت تحکیم پایه‌های مستبدانه‌ی نظام سرمایه بوده ایم؛ و این سرکوب هیچ کدام از فعالین دانشجویی، کارگران و زنان را بی‌نصیب نگذاشته است. قریب سی سال است که آزادی را تنها از گلوی فشرده‌ی هزاران انسان به گور سپرده به نجوا شنیده‌ایم
پیشینه‌ی این سرکوب همه جانبه به دستگیری بیش از ۶۰ تن از دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب در تهران و مازندران در زمستان ۸۶، چهار تن در تبریز و شش تن در مشهد در بهار ۸۷، و متعاقب با آن دستگیری ۶ تن از دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب در اصفهان باز می‌گردد
جمهوری اسلامی در سی سال گذشته
ماهیت تغییر ناپذیر خود را نشان داده است؛ و هر بار با برگزاری نمایشِ اصلاحات سعی در منحرف ساختن جنبش های اجتماعی و خواستهای بر حق مردم داشته است. اینبار نه چهره ی خندان این اصلاح طلب و نه چهره ی خشن آن اصول‌گرا هیچکدام توانایی سرکوب مردم جان به لب رسیده را ندارد. دستگیری های اخیر به فاصله ی چند ماه مانده به انتخابات نشان می دهد که رژیم سعی در ساکت کردن هرگونه اعتراضی دارد تا انتخابات همیشه نمایشی‌اش را اینبار نمایشی‌تر از همیشه برگزار کند. دولت اعتقاد دارد که ایران آزادترین کشور دنیاست، ما هم می گوئیم آری، اما آزادی برای که؟ آزادی کدام طبقه؟ آزادی سرمایه داران و رانت خوارهای نوکیسه؟ یا آزادی کارگران و معلمان و زنان و دانشجویان؟ آری ایران آزادترین کشور است برای آنان که آزادی مردم را سلب کرده اند. ما در دل این خفقان آزادی خود را فریاد می زنیم و یقین داریم که آن را روزی بدست خواهیم آورد
دوستان! اولین وظیفه ی هر آزادی خواهی آن است که بیش از هر چیز آزادی دوستان در بندش را فریاد کند. از شما می‌خواهیم جای خالی رفقای خود را در کلاسهای درس احساس کنید و این احساس را با دستان به هم گره خورده‌ی خود به اتحاد و همبستگی برای آزادی دانشجویان در بند تبدیل کنید
دوستان! هر سکوتی از جانب ما، به بلندتر شدن عربده ی دزدانِ آزادی مردم کمک می کند. ما باید بدانیم که با فریادِ آزادی دوستانمان در واقع آزادی خودمان را فریاد زده ایم
ما دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب اعلام می کنیم که رفقایمان باید فوراً آزاد شوند و تا آن روز از هر وسیله ای برای رساندن صدای اعتراض خود استفاده خواهیم کرد
زنده باد آزادی
زنده باد برابری دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب سراسر ایران / سوم اسفند

۵ نظر:

Unknown گفت...

با سلام و سپاس از اعلام حمایت و پشتیبانی شما از دانشجویان در ایران ، من نیز امیدوارم هر جه زودتر شاهد آزادی پرویز کامبخش باشیم. دوست عزیز
با اجازه لینک شما را در وبلاگ گذاشتم
امیدوارم در زمینه اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران و افغانستان وبلاگ نویسان در هر دو کشور بتوانند فعالیت مشترک داشته باشند. ما در هر کجای دنیا که حقوق بشر نقض شود و یا سانسور و سرکوب باشد باید در کنار یکدیگر باشیم. دفاع از حقوق بشر مرز نمی شناسد.

,وبلاگ نویسان علیه اعدام گفت...

با سلام به شما
دوستانی که به عنوان وبلاگ نویس اعلام پشتیبانی و از جنبش دانشجوئی حمایت کردند برای امضا بیانیه وبلاگ نویسان می توانند به آدرس زیر مراجعه کنند
با تشکر

ناشناس گفت...

سلام دوست عزیز

درخواست ورود به خبرخوان افغانستانی دریافت شد. متاسفانه زبان این خبرخوان فارسی استت در صورتیکه بسیاری از مطالب شما انگلیس هستند.

موفق باشید

ناشناس گفت...

آخه حیوان احمق چرا انگلیسی متن میزاری . مرده شور مگه تو دری زبان نیستی که زبان اجنبی میگویی .
احمق یک دری زبان که انگلیسی نمیداند چه کند .

حمایت از جنبش زنان گفت...

حمایت وبلاگنویسان ایران و افغانستان از جنبش زنان بمناسبت 8 مارس
ما, جمعی از وبلاگ نویسان ایران و افغانستان, روز جهانی زن یعنی 8 مارس را مناسبتی قلمداد میکنیم تا از طریق آن از زنان شجاع و مبارز در ایران و افغانستان حمایت کرده تا آن عزیزان را در تلاشهای مستمر برای مطالبات و احقاق حقوق مسلم و بدیهییشان ولو بشکلی جزئی یاری کرده و همدردی و حمایت خود را با آنان اعلام کنیم. همچنان که با صدور و امضای این بیانیه سعی بر این خواهیم داشت تا قلمهایمان را در این روز بزرگ در خدمت آن مبارزان قرار داده و فریادشان را در حیطه کاری و عرصه هنرنمائی خود فریاد زنیم.