شماری از اطفال زندانی از موارد شکنجه و برخورد نا مناسب نهاد های مسوول شکایت دارند.
آنان ادعا دارند که در هنگام تحقیق مورد لت و کوب و حتی در بسیاری موارد شوک برقی داده شده اند.
در گذشته شکایات از موارد شکنجه و بدرفتاری با زندانیان بزرگ سال مطرح شده بود، حال شماری از اطفال زندانی می گویند که با موارد مشابه مواجه شده اند.
این اطفال که در مرکز اصلاح و تربیت وزارت عدلیه زندانی اند، ادعا دارند که به هنگام تحقیق مسوولان آنان را به خاطر اعتراف جرم، مورد شکنجه قرار داده اند.
برای تهیه گزارش از وضعیت صحی و برنامه های آموزشی این اطفال به مرکز اصلاح و تربیت رفتم و در آنجا با شماری از اطفال هم صحبت شدم.
در این میان با پسری شانزده سالهء سر خوردم که در سال های قبل در یکی از مراکز آموزشی خصوصی شاگردم بود.
او که به دلایل امنیتی نخواست نامش در گزارش ذکر شود، برایم گفت که در هنگام تحقیق شکنجه شده و اظهاراتش را با جبر و اکراه گرفته اند:
« یک فرد بالایم عریضه کرد، چهل روز است که بدون محکمه در اینجا هستم، محکمه هیچ حکمی بالای من نکرده فقط به اساس عریضه شخص اینجا زندانی هستم، در هنگام تحقیق در حوزه لت و کوب شدم، در ورقی از طرف من نوشته کرده بودند که ها قتل کردیم و به زور شصتم را گذاشتند.»
این تنها پسری نیست که از شکنجه شکایت می کند، چندین طفل دیگر نیز در این مورد برایم صحبت کرده اند.
یک طفل دیگر این مرکز در مورد گفت:
« در تحقیقات جنایی کابل که برایم شوک برقی دادند بالای عصابم زیاد تاثیر کرده چندین بار تداوی کردیم، این شوک برقی برایم نارام خوابی پیدا کرده، در خواب می ترسم.»
در عین حال شماری از این اطفال ادعا دارند که بدون داشتن جرم و بررسی دوسیه های شان از ماه ها به این طرف در عقب میله های زندان شب و روز را سپری می کنند:
« غذای که در اینجا می دهند کم است که چای بوره و نان خشک می باشد، درس هم در اینجا نیست، استاد می آید حاضری می گیرد و دوباره می رود، راپور می دهند اما خدمت عملی برای ما نمی کنند.
کسی بالایم ادعا کرد چند سال است که زندانی هستم اما در تهمت ناحق، من از کدام مشکل برایتان زود تر بگویم.»
به اساس گزارش ها، در مرکز اصلاح و تربیت اطفال حدود 262 طفل بین سنین 13 تا 18 سال زندانی اند.
در این میان شماری از دختر ها نیز زندانی اند.
آنان از بی سرنوشتی و عدم رسیدگی به دوسیه های شان شکایات دارند.
یک دختر نوجوان در صحبت با رادیو آزادی گفت که بدون طی مراحل محکمه و تعیین مجازات برایش به این زندان انتقال داده شده است.
بسیاری از این دختر های نوجوان می گویند که به اتهام فرار از منزل در این مرکز زندانی شده اند.
با یکی از این دخترها هم صحبت شدم، وی گفت که به دلیل خشونت های خانوادگی از منزل فرار کرده و سپس سرنوشت او را به این محل کشانید:
« به خاطریکه فامیلم با من رویه خوب نمی کرد، فرار کردم، از خانواده ام 9 ماه گم بودم.
اگر آقای کرزی صدای ما را می شنود، کسانی که انتحاری می کنند بی گناهان را می کشند آزاد می کند اما به داد ما هیچ کس نمی رسد بی گناه در اینجا زندانی هستم، من بدون حکم محکمه در اینجا هستم، فقط هنگامی که حوزه مرا دستگیر کرد به همین جا آوردند.»
در این حال مسوولان وزارت داخلهء افغانستان موارد شکنجه و بد رفتاری با اطفال را به شدت رد می کنند.
نجیب دانش معاون سخنگوی این وزارت در صحبت با رادیو آزادی گفت که در هیچ ادارهء این وزارت اطفال شکنجه نشده اند:
« پولیس وقتی متهم را بازداشت می کند، تنها مدارک اثباتی جرم را جمع آوری می کند و بعد او را درج یک دوسیه کرده به څارنوالی تسلیم می کند، ما موجودیت شکنجه را توسط نیرو های پولیس نمی بینیم به خصوص اطفالی که بازداشت می شوند.»
در عین حال عزیزه عدالت خواه رییس این مرکز در صحبت با رادیو آزادی گفت که برای اطفال زندانی در این مرکز برنامه های خوب آموزشی را مساعد ساخته اند:
« خوشبختانه در قسمت تدریس محبوسین ما، ده نفر از وزارت معارف مصروف تدریس هستند و به صورت قطع کیبل اصلاً وجود ندارد، زمانیکه دو زندانی با هم دعوا کنند، ما آزادی شان را محدود می سازیم.»
اطفال زندانی در حالی از شکنجه و بدرفتاری شکایت دارند که به اساس قانون رسیدگی به تخلفات اطفال، مجازات طفل حتی به منظور اصلاح و تربیت جواز ندارد.
پیش از این دفتر معاونت سازمان ملل متحد با نشر یک گزارش از موارد شکنجه سیستماتیک در زندان های افغانستان ابراز نگرانی کرده بود.
در این گزارش سازمان ملل متحد آمده است که زندانیان بزرگ سال از چهارده نوع شکنجه صحبت کرده اند.
لیزا حیدری
در گذشته شکایات از موارد شکنجه و بدرفتاری با زندانیان بزرگ سال مطرح شده بود، حال شماری از اطفال زندانی می گویند که با موارد مشابه مواجه شده اند.
این اطفال که در مرکز اصلاح و تربیت وزارت عدلیه زندانی اند، ادعا دارند که به هنگام تحقیق مسوولان آنان را به خاطر اعتراف جرم، مورد شکنجه قرار داده اند.
برای تهیه گزارش از وضعیت صحی و برنامه های آموزشی این اطفال به مرکز اصلاح و تربیت رفتم و در آنجا با شماری از اطفال هم صحبت شدم.
در این میان با پسری شانزده سالهء سر خوردم که در سال های قبل در یکی از مراکز آموزشی خصوصی شاگردم بود.
او که به دلایل امنیتی نخواست نامش در گزارش ذکر شود، برایم گفت که در هنگام تحقیق شکنجه شده و اظهاراتش را با جبر و اکراه گرفته اند:
« یک فرد بالایم عریضه کرد، چهل روز است که بدون محکمه در اینجا هستم، محکمه هیچ حکمی بالای من نکرده فقط به اساس عریضه شخص اینجا زندانی هستم، در هنگام تحقیق در حوزه لت و کوب شدم، در ورقی از طرف من نوشته کرده بودند که ها قتل کردیم و به زور شصتم را گذاشتند.»
این تنها پسری نیست که از شکنجه شکایت می کند، چندین طفل دیگر نیز در این مورد برایم صحبت کرده اند.
یک طفل دیگر این مرکز در مورد گفت:
« در تحقیقات جنایی کابل که برایم شوک برقی دادند بالای عصابم زیاد تاثیر کرده چندین بار تداوی کردیم، این شوک برقی برایم نارام خوابی پیدا کرده، در خواب می ترسم.»
در عین حال شماری از این اطفال ادعا دارند که بدون داشتن جرم و بررسی دوسیه های شان از ماه ها به این طرف در عقب میله های زندان شب و روز را سپری می کنند:
« غذای که در اینجا می دهند کم است که چای بوره و نان خشک می باشد، درس هم در اینجا نیست، استاد می آید حاضری می گیرد و دوباره می رود، راپور می دهند اما خدمت عملی برای ما نمی کنند.
کسی بالایم ادعا کرد چند سال است که زندانی هستم اما در تهمت ناحق، من از کدام مشکل برایتان زود تر بگویم.»
به اساس گزارش ها، در مرکز اصلاح و تربیت اطفال حدود 262 طفل بین سنین 13 تا 18 سال زندانی اند.
در این میان شماری از دختر ها نیز زندانی اند.
آنان از بی سرنوشتی و عدم رسیدگی به دوسیه های شان شکایات دارند.
یک دختر نوجوان در صحبت با رادیو آزادی گفت که بدون طی مراحل محکمه و تعیین مجازات برایش به این زندان انتقال داده شده است.
بسیاری از این دختر های نوجوان می گویند که به اتهام فرار از منزل در این مرکز زندانی شده اند.
با یکی از این دخترها هم صحبت شدم، وی گفت که به دلیل خشونت های خانوادگی از منزل فرار کرده و سپس سرنوشت او را به این محل کشانید:
« به خاطریکه فامیلم با من رویه خوب نمی کرد، فرار کردم، از خانواده ام 9 ماه گم بودم.
اگر آقای کرزی صدای ما را می شنود، کسانی که انتحاری می کنند بی گناهان را می کشند آزاد می کند اما به داد ما هیچ کس نمی رسد بی گناه در اینجا زندانی هستم، من بدون حکم محکمه در اینجا هستم، فقط هنگامی که حوزه مرا دستگیر کرد به همین جا آوردند.»
در این حال مسوولان وزارت داخلهء افغانستان موارد شکنجه و بد رفتاری با اطفال را به شدت رد می کنند.
نجیب دانش معاون سخنگوی این وزارت در صحبت با رادیو آزادی گفت که در هیچ ادارهء این وزارت اطفال شکنجه نشده اند:
« پولیس وقتی متهم را بازداشت می کند، تنها مدارک اثباتی جرم را جمع آوری می کند و بعد او را درج یک دوسیه کرده به څارنوالی تسلیم می کند، ما موجودیت شکنجه را توسط نیرو های پولیس نمی بینیم به خصوص اطفالی که بازداشت می شوند.»
در عین حال عزیزه عدالت خواه رییس این مرکز در صحبت با رادیو آزادی گفت که برای اطفال زندانی در این مرکز برنامه های خوب آموزشی را مساعد ساخته اند:
« خوشبختانه در قسمت تدریس محبوسین ما، ده نفر از وزارت معارف مصروف تدریس هستند و به صورت قطع کیبل اصلاً وجود ندارد، زمانیکه دو زندانی با هم دعوا کنند، ما آزادی شان را محدود می سازیم.»
اطفال زندانی در حالی از شکنجه و بدرفتاری شکایت دارند که به اساس قانون رسیدگی به تخلفات اطفال، مجازات طفل حتی به منظور اصلاح و تربیت جواز ندارد.
پیش از این دفتر معاونت سازمان ملل متحد با نشر یک گزارش از موارد شکنجه سیستماتیک در زندان های افغانستان ابراز نگرانی کرده بود.
در این گزارش سازمان ملل متحد آمده است که زندانیان بزرگ سال از چهارده نوع شکنجه صحبت کرده اند.
لیزا حیدری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر